Palma op Mallorca is van plan de prijzen voor strandconcessies drastisch te verhogen. De centrale vraag is: wie gaat de extra kosten dragen â toeristen, exploitanten of de stad zelf?
De nieuwe aanbestedingen voor strandconcessies in Palma voorzien in aanzienlijk hogere prijzen. Dat betekent dat ligstoelen, parasols en watersportactiviteiten duurder kunnen worden. Voor veel vakantiegangers en inwoners zou dit het verschil kunnen betekenen tussen een ontspannen dagje strand en een duur uitje. De cijfers die momenteel in de aanbestedingsdocumenten circuleren, zijn alarmerend en wijzen erop dat het traditionele strandplezier in het komende seizoen aanzienlijk duurder zal worden.
Op het eerste gezicht lijken de verhogingen gerechtvaardigd door de consumentenprijsindex en gestegen exploitatiekosten. Maar deze verklaring schiet tekort. Inflatie is slechts een deel van de waarheid. Aanbestedingen zijn ook een politiek instrument. Als de markt aan zichzelf wordt overgelaten in plaats van gereguleerd te worden, komen de kosten al snel terecht bij de strandbezoekers. Dit leidt tot een prijsstructuur die minder gericht is op sociale toegankelijkheid en meer op winstmaximalisatie op korte termijn.
Een ander probleem zijn de toewijzingspraktijken. Wanneer concessies in pakketten worden geveild, ontstaat er een prikkel om de opbrengst per vierkante meter strand te maximaliseren. Als het stadsbestuur niet actief eerlijke voorwaarden oplegt â zoals kortingen voor gezinnen, forfaitaire tarieven voor inwoners of een minimale uitrusting voor betaalbare opties â ontstaat er een trend naar dure âbelevingsproductenâ in plaats van een breed strandgebruik.
Het debat concentreert zich vaak op cijfers en krantenkoppen, in plaats van op het dagelijks leven en rechtvaardigheid. Het perspectief van degenen die dagelijks gebruik maken van het strand ontbreekt: de vroege vogels met hun handdoek, de gepensioneerden die een schaduwrijk plekje zoeken, beroepsduikers en kinderen uit de wijken van Palma. Er wordt ook niet systematisch onderzocht welke financiële reserves de stad daadwerkelijk nodig heeft en waar de exploitatiekosten kunnen worden verlaagd, bijvoorbeeld door een efficiëntere afvalverwerking of gezamenlijke aankopen voor ligstoelenparken.
Om de stranden voor iedereen toegankelijk te houden, zijn de volgende maatregelen denkbaar:
Transparante prijsplafonds: de stad zou bij het verlenen van concessies minimumnormen en maximumprijzen voor basisaanbiedingen kunnen vaststellen. Zo blijft een eenvoudige toegang tot het strand gewaarborgd, ook als premiumlocaties duurder worden aangeboden.
Sociale quota: een deel van de ligstoelen zou tegen gereduceerde prijzen kunnen worden gereserveerd voor lokale bewoners, senioren of gezinnen. Dit zou kunnen worden gerealiseerd door middel van goedkopere dagkaarten of lokale kortingskaarten.
Gedifferentieerde prijzen en tijdslots: tarieven voor korte verblijven (bijvoorbeeld kortingen in de ochtend of late namiddag) ontlasten prijsbewuste bezoekers en verminderen leegstand.
Kosten-baten-transparantie in aanbestedingen: bieders zouden verplicht moeten worden om hun berekeningsgrondslagen openbaar te maken. Zo kan worden gecontroleerd of prijsstijgingen gebaseerd zijn op daadwerkelijke kostenstijgingen of puur op winstdoelstellingen.
Gezamenlijke uitrustingspools: de stad of meerdere exploitanten zouden ligstoelen, parasols en veiligheidsuitrusting centraal kunnen aanschaffen en distribueren. Dit zou de aanschafkosten verlagen en onnodige dubbele investeringen voorkomen.Wie moet actie ondernemen?
In de eerste plaats het stadsbestuur van Palma, dat de randvoorwaarden vaststelt. Maar ook de wethouder voor toerisme en de controle-instanties die toezicht houden op de aanbestedingsprocedures, moeten in actie komen. Burgerinitiatieven en lokale bedrijfsverenigingen moeten zich ook in het debat mengen en concrete voorstellen en cijfers aandragen â in plaats van alleen maar emoties en verontwaardiging te uiten.Het is legitiem om stranden schoon en veilig te houden. Het is echter onaanvaardbaar dat het eenvoudige gebruik van het strand een luxegoed wordt. Wie het strand als een publiek goed beschouwt, mag het niet tegelijkertijd ontoegankelijk maken door hoge prijzen. Palma staat voor een belangrijke beslissing: maakt de stad het strand tot een puur winstobject of blijft het een plek waar de lokale bevolking en gasten samen van de zon kunnen genieten zonder financiĂ«le hindernissen te moeten overwinnen?
Bron: agentschappen
Vergelijkbare berichten over dit onderwerp
